Beste EU-leiders,

Donald Trump is terug, en hij slaat harder dan ooit. Zijn dreiging van 50% invoerrechten op Europese goederen tegen 1 juni 2025 is een openlijke poging om de EU te dwingen zich te onderwerpen. Zijn strategie—handelsoorlogen, NATO-ultimatums en technologische dominantie—is niet veranderd, maar de reactie van de EU moet dat wel. De Verenigde Staten, onder Trumps onvoorspelbare leiderschap, zijn niet langer de onmisbare bondgenoot die ze ooit beweerden te zijn.

Het is een last, een protectionistische bully die de vastberadenheid van Europa onderschat. De komende NATO-top in Nederland is jullie kans om Trump en zijn team te laten zien dat de EU sterk, onafhankelijk en onbevreesd kan staan. Hier is een gedurfde, pragmatische strategie om de afhankelijkheid van Europa van de VS te verminderen, Trumps chantage te neutraliseren en de economische, militaire en geopolitieke toekomst van de EU veilig te stellen. Dit gaat niet om het verbranden van bruggen—het gaat om het bouwen van een Europa dat zich niet laat buigen voor MAGA-kapriolen.

De Amerikaanse Mythe: Overgewaardeerd en Overdreven

Trump’s Amerika houdt ervan om zijn superioriteit te verkondigen—technologisch, militair, economisch—maar laten we door de ruis heen prikken. Het technologische voordeel van de VS? Het is vooral hype, gevoed door het geld van reclamegiganten (Google, Meta, X) en retailreuzen (Amazon). Hun dominantie op het gebied van AI en cloud is afhankelijk van schaalgrootte, niet van genialiteit. De chipindustrie van Intel heeft het moeilijk en loopt achter op Taiwan’s TSMC en Zuid-Korea’s Samsung. NVIDIA’s GPU-imperium? Een gelukkige toevalligheid van gamingkaarten die toevallig AI-modellen aandrijven. Microsoft’s monopolie is een softwaregreep, geen technologisch wonder. Ondertussen heeft Europa ASML, de koning van de chipproductie, de assemblagevaardigheden van BESI, en een bloeiende drone-sector die wordt aangedreven door de vindingrijkheid op het slagveld in Oekraïne. Voeg CERN, Airbus, Eurofighter, Saab, ESA, SAP en Capgemini toe aan de mix, en het is duidelijk: de EU is geen junior partner zoals Trump denkt.

De militaire paraplu van de VS onder NATO? Ook overgewaardeerd. De VS levert 70% van de kracht van NATO, maar Europa’s “coalitie van de willing”—Frankrijk, Duitsland, Polen, het VK en Oekraïne—komt snel in actie. Frankrijk en het VK hebben nucleaire arsenalen; Nederland zou er een kunnen ontwikkelen als dat nodig is. En laten we energie niet vergeten: de VS levert 45% van de LNG van de EU, maar Qatar, Noorwegen en zelfs Rusland (ja, Rusland) bieden alternatieven. Trump’s tarieven en dreigingen zijn een wake-up call, geen doodvonnis. Het is tijd om het script om te draaien.

Wederkerigheid met Tanden: Terugvechten tegen Trump’s Tarieven

Trump’s dreiging met een tarief van 50% is een verklaring van economische oorlog. De EU kan de klap niet gewoon absorberen—het moet terugvechten, en hard. Hier is hoe je Trump’s team aan het zweten krijgt:

• ASML en BESI Losgelaten: De VS zijn afhankelijk van ASML’s fotolithografie-machines en BESI’s chipassemblagetechnologie om hun droom van halfgeleiders levend te houden. Europa zou exportbeperkingen naar China moeten versoepelen, waardoor de chipindustrie in Beijing kan bloeien terwijl de toegang voor de VS tijdelijk wordt bevroren. Dit gaat niet om het knuffelen met China—het gaat erom Trump te laten zien dat Europa de kaarten in handen heeft in de wereldwijde chiprace. De VS zullen schreeuwen dat het niet eerlijk is, verwijzend naar het Wassenaar Arrangement, maar laten we eerlijk zijn: Amerika’s geschiedenis van het verscheuren van verdragen (Iran Deal, Parijs Klimaatakkoord, WHO) maakt hun klachten lachwekkend. Een gerichte exportverschuiving naar China, onder strikte voorwaarden voor civiel gebruik, zal de Amerikaanse technologie daar raken waar het pijn doet.

• Belast de Tech Giganten: Google, Meta en X (Musk’s speeltje) verdienen miljarden van Europese gebruikers terwijl ze verantwoordelijkheid ontlopen. Leg een “digitale soevereiniteitsbelasting” van 5-10% op hun advertentie-inkomsten en datagebruik. De EU is al een pro in regulering—GDPR en de Digital Markets Act leggen de basis. Gebruik de opbrengsten voor Europese AI (Mistral), cloud (GAIA-X) en chipproductie (Chips Act). Dit is niet alleen wraak—het is een aanbetaling op technologische onafhankelijkheid. Trump’s handlangers zullen schreeuwen, maar ze zullen zien dat de EU het menens is.

Deze stappen zijn wederkerig, niet escalatoir. Trump’s tarieven zouden de Europese exporten ondermijnen (18% daarvan gaat naar de VS), dus terugvechten tegen zijn technologie- en chiplifelines is eerlijk spel. De economische macht van de EU—€2 biljoen aan Amerikaanse investeringen en een enorme consumentenmarkt—geeft het invloed. Trump’s team zal de rekensom zien: Europa pesten heeft een hoge prijs.

Tesla’s Val: Laat de Markt Spreken

Elon Musk’s politieke capriolen hebben Tesla in een boksbal veranderd, maar zijn achteruitgang heeft niet alleen met zijn X-uitvallen te maken. Chinese EV-fabrikanten zoals BYD, NIO en Xpeng overtreffen Tesla met betere, goedkopere auto’s—9,6 miljoen eenheden geproduceerd in 2024 in vergelijking met Tesla’s 1,8 miljoen. In Europa is het marktaandeel van Tesla in 2024 gedaald tot 13%, terwijl BYD steeg naar 8%. Europese merken zoals Volkswagen en Stellantis zijn ook aan het opbloeien. De EU kan Tesla’s val versnellen door de invoertarieven op Chinese EV’s (momenteel 9% extra) te verlagen en subsidies voor Europese producenten te verhogen. Dit gaat niet om het straffen van Musk—het gaat om het omarmen van concurrentie. De Amerikaanse markt kan Tesla niet alleen redden, en naarmate zijn wereldwijde aandeel krimpt, krijgt Amerika’s economische zelfvertrouwen een klap.

Maar speel de China-kaart niet te veel uit. De EU moet haar eigen EV-industrie beschermen met strategische investeringen in batterijproductie (CATL, Northvolt) en handelsdeals met Azië (India, ASEAN) en Afrika (AfCFTA). Het Belt and Road Initiative—“de zijderoute”—opent nieuwe markten voor Europese en Chinese EV’s, waarbij de VS volledig worden omzeild. Trump’s protectionisme zal Amerika isoleren terwijl Europa floreert door open handel.

Energieonafhankelijkheid: Laat de Amerikaanse LNG Achterwege, Omarm Alternatieven

De VS levert 45% van de LNG van de EU, een afhankelijkheid die is ontstaan door de Russische invasie van Oekraïne. Maar Europa heeft opties. Qatar (15% van de LNG-importen) en Noorwegen (25%) kunnen het gat vullen met langlopende contracten. Offshore wind in de Noordzee—vooral boven de Waddeneilanden—kan tegen 2030 20 GW toevoegen, wat de vraag naar gas vermindert. Hier is de stoutmoedigste zet: gebruik Russisch gas als onderhandelingsmiddel. Bied Moskou een deal aan—terugtrekking uit bezette Oekraïense gebieden (Donbas, Zaporizhzhia) en akkoord gaan met een wapenstilstand in ruil voor het hervatten van gasexporten via Nord Stream 2 of TurkStream. Dit gaat niet om het knuffelen met Poetin; het gaat om het slimmer zijn dan Trump. Het snijden in Amerikaanse LNG ($50 miljard per jaar) raakt de portemonnee van Amerika en toont aan dat Europa hard kan spelen. Als de vredesbesprekingen vastlopen, staan Qatar en Noorwegen klaar als back-up. Hoe dan ook, de energie-toekomst van de EU loopt niet via Washington.

Defensie: Een Europese Krachtpatser Zonder Uncle Sam

Trump’s dreigingen richting NATO—uittreden of meer geld eisen—zijn een vermoeide act. De VS levert 70% van de kracht van NATO, maar Europa’s “coalitie van de willing” (Frankrijk, Duitsland, Polen, het VK, Oekraïne) is klaar om in actie te komen. Frankrijk en het VK hebben samen 515 nucleaire warheads; Nederland zou er een kunnen ontwikkelen als dat nodig is, gebruikmakend van expertise van TNO en TU Delft. Oekraïne’s drone-innovaties—beproefd in de strijd tegen Rusland—zijn een game-changer. De EU zou een formele Frans-Britse nucleaire paraplu moeten creëren en gezamenlijke projecten zoals de Eurofighter en FCAS moeten versnellen. Het kopen van Russische S-500 luchtafweersystemen, zoals Turkije deed met S-400’s, is een wild card—technisch haalbaar maar politiek riskant. Beter om te leunen op Europese systemen en Oekraïne’s dronevaardigheden.

De NATO-top in Nederland is het perfecte podium om deze kracht te tonen. Verhoog de Europese bijdragen (Polen’s 4% van het BBP defensie-uitgaven zet de toon) en verschuif de besluitvorming naar PESCO. De VS is nog niet irrelevant—nucleaire afschrikking en logistiek blijven belangrijk—maar het is niet langer onmisbaar. Trump’s team zal een Europa zien dat geen babysitting nodig heeft.

Baltische Schaakmat: Rusland Buiten Sluiten

De Baltische Zee is nu het terrein van Europa, met Finland en Zweden in NATO en Denemarken dat de Øresund en de Grote Belt controleert. Een maritieme blokkade—sancties op Russische scheepvaart en door Europa geleide NATO-oefeningen—kan de Baltische handel en marine van Rusland verstikken zonder een schot te lossen. Vergeet Kaliningrad; dat is al ingeklemd. Toegang tot Denemarken blokkeren stuurt een luider signaal naar Moskou en Washington: de EU heeft geen Amerikaanse carriers nodig om haar achtertuin te domineren. Deze zet, gecombineerd met cyberverdedigingen tegen Russische vergeldingsacties, versterkt Europa’s geopolitieke invloed.

De Zijderoute en Verder: Nieuwe Partners, Nieuwe Kracht

Trump’s Amerika wedt op isolationisme, maar de EU bloeit op door wereldwijde handel. Het Belt and Road Initiative opent markten in Azië en Afrika—1,4 miljard consumenten via AfCFTA alleen al. Nieuwe handelsdeals met India, ASEAN en Canada (CETA) kunnen de Amerikaanse markt (18% van de EU-export) vervangen. China is een lastige partner, maar selectieve samenwerking—zoals ASML-export onder civiele voorwaarden—houdt Beijing betrokken zonder overafhankelijkheid. De voorzichtige benadering van de EU, in tegenstelling tot Amerika’s agressieve obsessie met China, geeft het ruimte om te manoeuvreren. Protectionisme zal de VS duur komen te staan; Europa’s open markten zullen vruchten afwerpen.

De Rusland Gambiet: Vrede voor Gas?

Hier is de wildcard: een vredesdeal met Rusland. Bied Poetin een ruil aan—volledige terugtrekking uit Oekraïense gebieden voor hervatte gasexporten en economische toegang tot Europa. Dit gaat niet om vertrouwen; het gaat om invloed. De economie van Rusland hunkert naar EU-markten, en een deal zou Amerikaanse LNG opzij kunnen zetten terwijl Oekraïne stabiliseert. Als het mislukt, staan Qatar, Noorwegen en de wind uit de Noordzee klaar. Deze zet zou Trump’s team doen stikken in hun koffie—het toont aan dat Europa het geopolitieke script kan herschrijven zonder de goedkeuring van Washington.

De Routekaart: Snel, Intens, Haalbaar

• Jaar 1-2: Terugvechten met een digitale belasting op Amerikaanse techgiganten en ASML-export naar China. Tarieven op Chinese EV’s verlagen, Europese producenten stimuleren en handelsdeals sluiten met India, ASEAN en Afrika. De Baltische zee blokkeren bij Denemarken met door Europa geleide NATO-oefeningen. Een formele Frans-Britse nucleaire paraplu creëren en Oekraïne’s drones integreren. LNG veiligstellen uit Qatar en Noorwegen; Russisch gas als vredesprikkel aanbieden.
• Jaar 3-10: GAIA-X bouwen, chipproductie opschalen (Chips Act), en Afrika tot een handelskrachtpatser maken. FCAS, drones en Europese inlichtingen ontwikkelen om de VS in NATO opzij te zetten. De wind in de Noordzee uitbreiden om de gasafhankelijkheid te doden.

De Boodschap aan Trump

Trump zal razen, maar zijn staf zal het schrijven op de muur zien. Europa is geen pion—het is een macht. ASML, BESI en techbelastingen kunnen Amerikaanse industrieën verlammen. Baltische dominantie en Russische deals tonen aan dat Europa geen Amerikaanse militaire of gassteun nodig heeft. Chinese EV’s en wereldwijde handelsroutes bewijzen de economische kracht van de EU. Laat op de NATO-top Trump zien dat zijn tarieven en dreigingen alleen maar de opkomst van Europa versnellen. De VS kan een partner zijn, maar nooit meer de baas. Leid moedig, en laat Trump’s team zich inspannen om bij te blijven.